Page 33 - 3Abdullahın not defteri.indd

Abdullah’ın

Tahtaları uygun ölçülerde sırayla kesip kamelyanın köşe-
sine çaktılar. En az iki kişinin daha oturabileceği güzel bir
oturma yeri yaptılar. O sırada babalarının da işleri bitmiş, on-
lar da kamelyaya gelmişti. Çocuklar sıcaktan yüzleri kızarmış
ve alınlarından ter damlayan babalarına baktılar.

Abdullah:
—Çok mu yoruldun baba, dedi.

Orhan Bey derin bir nefes alarak:

—Evet oğlum. Acaba duvar kendi kendine örülüp eski
sağlam haline gelir mi diye bekledik ama olmayınca mecbur
biz örmek zorunda kaldık, dedi.

Amcasının yaptığı espriye çok gülen Ali:

—Şaka yaptığını biliyoruz amca. Duvar hiç kendi kendine
örülür mü?
—Elbette örülmez. Hiçbir şey kendi kendine olamaz değil
mi? Ortada bir eser varsa mutlaka onu yapan biri vardır.

İbrahim:
—Evet. Mesela, bu oturma yeri de kendi kendine olmadı.
Mehmet dede ile biz yaptık.

Abdullah bisikletini göstererek:

—Bisiklet de kendi kendine olamaz.
Ali, babaannesinin diktiği çiçekleri göstererek:

—Bu güller, laleler, menekşeler de kendi kendine olamaz.

Orhan Bey:
—Peki, bu çiçekler nasıl oluşur?

33